Ook in Sint-Margriete vinden we een voorbeeld van hoe op een vernuftige manier de bezetter om de tuin werd geleid ! Nadat de Duitsers bij hun inval in België de verdediging in Luik en Antwerpen met bombardementen en bloedige gevechten onder de voet hadden gelopen, vluchtte wat nog overbleef van ons leger en niet de richting Westhoek koos, naar het neutrale Nederland waar ze overeenkomstig de strijdwet ontwapend werden en in interneringskampen ondergebracht. Bij die duizenden soldaten was ook Eugeen Van Vooren uit Sint-Margriete. Charles Wijffels, een familielid van hem woonde in Sint-Kruis Nederland op de grens met België en diens dochtertje Marie geboren in 1910 kreeg de toelating naar school te gaan in Sint-Margriete België. Eugeen stuurde zijn brieven aan het adres van Charles in Sint-Kruis waar ze in de zoom van het rokje van Marietje werden genaaid en in Sint-Margriete op school door de zusters er werden uitgehaald en aan de moeder van Eugeen bezorgd. Het antwoord van de moeder aan haar zoon ging langs dezelfde weg !
De foto werd genomen tijdens de oorlog, nadat René,
hun zoontje van 6 jaar, in 1914 gestorven was. Deze foto werd bezorgd via illegale
weg aan Rik Maeyens en zijn echtgenote Sophie De Roose die met hun dochter
Maria Maeyens een kruidenierswinkel uitbaatten op het dorp, niet ver van de
kerk. Hij droeg op de achterzijde de geruststellende boodschap : “wij stellen
het nog allen goed”
Waarom deze boodschap ?
In die tijd was het de gewoonte dat elke zondag de “bazinnen” van de verschillende polderboerderijen, als ze al niet gebracht werden met het gerij, hun fiets stalden in de werkstal van mijn grootvader en na de obligate zondagsmis, in de winkel hun nodige kruidenierswaren kochten of bestelden, terwijl ze in de “beste kamer” ernaast konden genieten van koffie met boterkoeken. Een enige gelegenheid voor sociaal contact waar ze tijdens de week, door het werk geen tijd voor hadden. Bovendien woonden ze relatief ver uit mekaar, zodat dit hét moment was voor het uitwisselen van allerlei nieuwtjes. En niet te vergeten, de communie tijdens de mis was een verplicht nummer, en toen moest je daarvoor nuchter zijn !
Zo was na een eind fietsen door weer en wind met een ledige maag, of in
het open rijtuig, plus het bijwonen der mis, vooraleer de weg terug aan te
vatten, een warme tas thee of koffie, inclusief een goede jonge of oude klare,
met enig vast voedsel, een welkome versterking !
En bazin Wijffels, bazin Bonte, bazin Serrarens, …
enz. apprecieerden dat, en toen de Grooten Oorlog onze grens met Holland sloot,
mochten ze 4 jaar lang niet meer naar België zonder speciale toelating.
Daarom, wegens de jarenlange vriendschap was er een
speciale band ontstaan, die de aanleiding was tot het geven van een teken van
leven !
Op de foto zie je nog Raymond, Remi, Honoré en Gerard die helaas
kort na de oorlog in 1920 overleed.
Op onderstaande foto zie je rechts de kruidenierswinkel met daarvoor Maria Maeyens en haar moeder Sophie De Roose.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten