Waterland-Oudeman : Ten tijde van den Grooten Oorlog 1914-1918

Bij de pagina's in de kolom links enkele van de teksten behorende bij de tentoonstelling over de overleden soldaten en burgers tijdens Wereldoorlog I in Waterland-Oudeman.

Sint-Laureins : Ook zij, zijn geboren in Sente.

Een reeks over verdienstelijke personen, geboren in Sint-Laureins die hun geluk om allerlei redenen ergens anders hebben gezocht. Maar die later op velerlei manieren hun liefde voor hun geboortedorp lieten blijken in allerhande kleine dingen, verhalen, attenties, bezoekjes aan de achtergebleven familie en vrienden, interesse in het dagelijkse reilen en zeilen in hun vroegere biotoop waar ze het levenslicht zagen ! Geen grote wereldhervormers maar iedereen die, om het te zeggen met Bram Vermeulen, een steen heeft verlegd in een rivier op aarde, waardoor het water nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Met andere woorden geboren Sentenaren die zich, elk op zijn of haar manier, elk met zijn of haar talenten, ten dienste stelden van de gemeenschap.
Zij konden Sente nooit vergeten, vergeten wij hen ook niet !
We beginnen de reeks met één der oudsten ons bekend Mgr. Lambrecht derde Bisschop van Brugge.(1)
Eerwaarde Zusters Bultynck. (2)
Mgr. Grimmonprez. (3)
Eerwaarde Zusters De Neve. (4)
Eerwaarde Zuster D'Olieslager. (5)
E.H. Verwilst. (6)
E.H. Van Hyfte. (7)
Abt Vincent Doens. (8)
Winiefred Van Killegem. (9)
Volg de pagina's in de kolom links.

Sint-Laureins : En leid ons niet in bekoring maar verlos ons van het kwade.

Over de H. Zending waarbij een drietal paters van op de kansel de massaal vergaderde parochiegemeenschap willen aanzetten tot "bekeeringhe van hun zondig leven" Totaal niet uit te leggen aan de hedendaagse jeugd. Bij een rondgang in de kerk als volwassen begeleider van een communicant kon slechts één snuggere meid op mijn vraag naar het stuk kerkmeubilair antwoorden : een biechtkotje, de rest wist niet waarvoor dit diende. En dan te bedenken dat er zo niet minder dan 5 stuks in de kerk van zulke kleine plattelandsparochie staan. En in onze tijd was het bij hoogtijden nog "rootje" volgen !!!
Bij de pagina's meer van dat.

Sint-Margriete : Stichting wielrijdersclub "Nooit Gedacht" in 1896.

Na de oprichting in 1896 kreeg de club in 1898 zijn vaandel waarop de nauwe samenwerking van Hollanders en Belgen tot uiting kwam. Een goed gekozen leuze na de vroegere strubbelingen tussen beide naties : Nooit  Gedacht, Eendracht maakt macht !
En voorwaar een duidelijk bewijs dat Sint-Margriete niet ten achter bleef bij de modernisering van de maatschappij, gelet op de ouderdom van de eerste algemeen bruikbare fiets en de stichtingsdatum van de club !

Meer over de club kun je lezen na het aanklikken van de gelijknamige pagina in de kolom links !

De familienaam STRYMES vóór 1700.

Daar de kerk pas vanaf 1400 begonnen is met registers van geboorten en huwelijken en dit pas door het concilie van Trente in 1563 algemeen werd opgelegd zal het enkel met een grote portie geluk zijn dat er nog meer van vroeger is terug te vinden !
De familienaam STRYMES  komen we vanaf de 16e eeuw in Brugge veelvuldig tegen. Van daaruit verspreidt hij zich hoofdzakelijk in drie richtingen, in eigen land via Gent en via onze regio en in Nederland via Utrecht en Amsterdam.
Volgens sommigen komt de naam STRYMES van Strijmeers, een gehucht in Vlierzele, waarover zeer oude geschreven documenten van vóór de 8e eeuw bestaan waaruit blijkt dat er ook enkele voorname lenen zijn waaronder Strijmeersch. Het zou een herinnering zijn aan een strijd voor het gerecht betreffende een meersch (weide).
Meer lees je door te klikken op dezelfde titel bij de pagina's links.

Sint-Laureins : Verdwenen dorpsgezichten - De processiekapellen.

Onderpastoor Bernaert schrijft in zijn "Kronieken van Sint-Laureins vóór 1900" gebaseerd op de aantekeningen van pastoor De Swaef :
"Is Sint-Laureins niet historisch -rijk aan oude en landelijke wijkkapellen, deze die er staan - te midden van een huizengroep of bij de splitsing van een straat - zijn van een ontroerende en diep menselijke eenvoud. Zij getuigen over de ziel van ons voorgeslacht. Zij spreken van de mens, gewiegd door wel en wee, gestadig en standvastig werkend en wroetend, die in zijn kapelletje ging bidden. Zijn simpel "tempelke"  was een teken van troost en hoop in alle noden ; daarin bad hij om regen en zegen voor het zaad, om gezondheid voor mens en dier, om zon en warmte voor de kiem, zijn dagelijks brood.
Wij mogen zeggen dat de kapellen opgericht in Sint-Laureins, aan een spontane behoefte beantwoordden in tijden van nood en werkelijk een toevluchtsoord waren voor onze eenvoudig gelovige mensen, die van "Hierboven" met alle middelen zegen en steun afsmeekten, hulp tegen ziekten en andere onheilen, zowel naar lichaam als naar ziel."
Het vroegere beleid had het duidelijk niet zo begrepen en ruimde de hinderlijke obstakels dan maar op ! Gewoon geen respect voor ons voorgeslacht ? Geen eerbied voor ons erfgoed ? Onverschilligheid of nuchtere zakelijkheid ?
Meer uitleg over de kapellen, krijg je door hiernaast links te klikken op de pagina met dezelfde titel.

Sint-Laureins : Verdwenen gebruiken - De Processie.

Als misdienaar heb ik jarenlang met het wierookvat meegelopen in de processie, na de bloemenstrooistertjes en vóór den hemel waaronder de pastoor met de monstrans het Allerheiligste ter aanbidding meedroeg ! Twee maal 's jaars een eerste maal de zondag na Sacramentsdag en een tweede maal op half oogst. Het is niet meer van deze tijd maar toch denk ik met enige nostalgie terug aan de gezellige drukte van weleer ! Wil je meegenieten klik dan op de gelijknamige pagina links.