Sint-Laureins : Bouw van de jeugdlokalen in de 20e eeuw Jeugdcentrum.

 II. JEUGDCENTRUM.

De plaatselijke afdeling van de chiro had zodanig veel succes dat een serieuze accommodatie hoogdringend werd. Wie of wat de eerste aanzet gegeven heeft of met het idee op de proppen kwam kon ik niet meer achterhalen maar het is tijdens het priesterambt van onderpastoor Pater Van Wichelen op de parochie, terwijl Jozef Verhasselt hoofdleider van de chiro-jongens was, dat men in 1969 een paar percelen, eigendom van de kerkfabriek, in gebruik nam om het Jeugdcentrum en kort daarop ook het Roelandshof te bouwen. Het opruimen en klaarmaken van het perceel gebeurde door Henri Van Damme en het graven der fundamenten werd door de chiro-jongens gedaan en er werd zand aangebracht door Omer De Keyzer, Henri De Schepper, Willy Hoste, Richard De Ruyter, Maurice Roelandt en Karel De Meulemeester. En dan op 23.08.1969 begonnen de eerste metsers Leon Verschaeve, René Leyman en Ferdinand Herpelinck onder leiding van Jerome Van Houcke die verder de ganse duur der werken de coördinatie op zich zou nemen !


Gedurende de volgende weken werden nauwkeurig de namen genoteerd van de vele vrijwilligers die een handje kwamen toesteken bij het metsen, de chiro-jongens waren steeds van de partij. Na de vijfde week, eind september begin oktober lagen de werken 14 dagen stil bij gebrek aan stenen en na de zevende week worden de namen opgesomd van hen die zorgden voor de aanvoer van hout. Bij Lummerzheim in Gent worden de materialen voor de dakbedekking besteld, men laat een benaderende berekening maken voor gasverwarming aan de hand van een plan en bij Willy De Beir worden verf en materialen voor de bekleding der ramen gekocht. De talrijke rekeningen op naam van de chiro-jongens moeten onderpastoor Van Wichelen, Pater Redemptorist-Volksmissionaris, en toenmalig hoofdleider van de chiro-afdeling Jozef Verhasselt heel wat kopzorgen gekost hebben, maar uit de om beurten betaalde rekeningen, bleek de goede samenwerking. Uit de kas van de chiro-jongens werd een geldsom voorgeschoten en er werden heel wat festiviteiten opgezet, zoals feestavonden, bals, autozoektocht, openluchtfeest, tombola's, ... om de nodige bedragen bijeen te halen.

                                                             


Een grote schare medewerkers zorgde ervoor dat in augustus 1970 de plechtige inhuldiging kon plaatshebben. Daarna hebben in hoofdzaak uitsluitend de chiro-jongens van de lokalen gebruik gemaakt tot in 1975 door onderpastoor Laureyns, uit noodzaak, moest besloten worden zowel het Roelandshof als het Jeugdcentrum tijdens de grote vakantie te verhuren als bivakplaatsen aan verenigingen van buiten Sente, om de steeds stijgende kosten voor het onderhoud der drie parochiale jeugdgebouwen het hoofd te kunnen bieden. Deze bron van inkomsten viel tenslotte weg toen in december 1977 jeugdhuis  't Sentenaarke zijn intrek nam in een gedeelte der lokalen, mede door het feit dat door verbouwingen aan de parochiezaal het voorzaaltje aldaar werd gehalveerd in oppervlakte waardoor de verenigingen moesten uitwijken naar het Roelandshof. Dit gold voor de muziekmaatschappij, het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn, de kaartersclub, de kooklessen, zangrepetities der gepensioneerden, lessen dactylo, bestuursvergaderingen van KAV, KVLV, KWB, KBG en turnen jongensschool. Sedertdien bleven bij voorrang de chiro-jongens en ook het jeugdhuis de belangrijkste gebruikers, de type-lessen gingen hier ook nog een tijdje door tot ze door pastoor Broodcoorens werden weggelokt en naar zijn ondertussen gerestaureerde parochiezaal werden gedirigeerd, omdat ze een goede vergoeding betaalden, de andere bonden interesseerden hem niet !


Het aantrekken van een nieuwe PV met name Reginald Wietendaele voor het jeugdhuis ter opvolging van Luc De Kesel was de aanleiding tot het bijbouwen van een nieuw lokaal als secretariaatsruimte, daar men voor een volledige loopbaan naast het jeugdwerk nog 7 uur moest volmaken met administratie. Die ruimte zou dan meteen voor alle verenigingen dienst kunnen doen voor archief en kantoorwerk. Wanneer dan de chiro-afdelingen meisjes en jongens uitdoofden na vanaf 1987 nog een ultieme reddingsoperatie uitgevoerd te hebben door te fusioneren, was het jeugdhuis 't Sentenaarke de enige gebruiker. Terrein en gebouwen waren wel eigendom van de kerkfabriek, de stichting gebeurde met de medewerking van de onderpastoor Laureyns, maar van bij de start wou pastoor Broodcoorens het jeugdhuis niet parochiaal erkennen en probeerde zoveel mogelijk dwars te liggen. Tot overmaat van ramp verdween de laatste onderpastoor van de parochie, trapte de permanent verantwoordelijke van het jeugdhuis het af en bleef alles verweesd achter. Dit was geen onbesproken erfenis die de daaropvolgende pastoors als voorzitter van de kerkfabriek voorgeschoteld kregen en bovendien lieten de overgebleven jeugdhuis bezoekers niet allemaal hun fraaiste kant zien, zodat de gebouwen in verval kwamen en tenslotte werden gesloopt.


Uiteindelijk nam het gemeentebestuur een lovenswaardige beslissing, hoewel ze nooit uitblonk in planning op lange termijn, en kwam hier een modern complex, dat het begin was van verdere ontwikkelingen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten