Na de bouw der drie lokalen waren de zorg en het onderhoud de belangrijkste factoren voor de verdere instandhouding. Zolang de parochie Sint-Laureins zich in een bevoorrechte luxepositie bevond over een pastoor en twee onderpastoors te kunnen beschikken was dit geen enkel probleem. De pastoor had zowat de supervisie over de parochiale aangelegenheden en zorgde voor het onderhouden van goede betrekkingen naar buiten uit, de achtereenvolgende onderpastoors stonden in voor het veldwerk. In verband met de jeugdlokalen hielden ze trouw de goede werking der drie vestigingen in de gaten, deden de administratie al dan niet met de hulp van sommige parochianen en hielden de financiën bij, de ene al wat beter dan de andere !
Diezelfde onderpastoors schooiden heel wat giften bijeen, klopten aan de deur van de gemeente voor materiële en geldelijke steun en stimuleerden de verenigingen voor het inrichten van evenementen die zaad in het bakje brachten. Volwassenen verenigingen maar vooral jongeren die de eerste betrokkenen waren zorgden op die manier voor heel wat financiën : jaarlijkse papierslagen, allerlei tombola's met als eerste prijs een vliegreis naar Lourdes of een tv-toestel en bij de verkiezingsjaren aan de ingang der stembureaus een tombola met als prijs een varken of men hield een wafelbak of stekjesslag, een heitje voor een karweitje, enz... de fantasie kende geen grenzen. Hiermee werd zowel de clubkas gespijsd als de kosten gedelgd. De kerkfabriek, die nochtans eigenaar van jeugdcentrum en roelandshof was betaalde niets van gas, elektriciteit noch onderhoud. Voor het roelandshof voorzag de gemeente wel in gas en elektriciteit. Ook bals, familiefeesten en danspartijen waren legio, zo hadden we in augustus 1971 een bal in de St.Michiels zaal met orkest de Square opbrengst 17.026 frank en in februari 1972 familiefeest opbrengst 12.020 frank ten voordele van het jeugdcentrum en zie bij het Roelandshof voor de bals in de parochiezaal met disco-set explosion. Soms vergat men wel eens een aangifte te doen en dan kostte dat een boete van 150 frank. Ook de gebruikers van de accommodatie zorgden voor een eerder symbolische vergoeding. Zo hebben we ook met de hulp van de leiding der chiro-jongens een autozoektocht ineen gestoken, wat toen fel in de mode was en wat terzelfder tijd zorgde voor een mooie bijdrage in de kas.
Door de algemene leegloop van het beschikbare priester arsenaal kreeg men meer en meer problemen om de pastoors functie op een aanvaardbare manier in te vullen en verdween één na één de betrekking van onderpastoor. Op zeker ogenblik liet de invulling van de vacante pastoorsplaats nogal op zich wachten en was onderpastoor Laureyns de enige resterende gelukkige die dan maar alles moest redden wat er toen nog te redden viel. Tot overmaat van ramp kwam uiteindelijk pastoor Broodcoorens, als een duivel uit een doosje te voorschijn die, zo dachten wij, alles verder in goede banen zou leiden. Tot bleek dat de nieuwe herder enkel geïnteresseerd bleek in zaken die geld opbrachten en het bestaan van "parochie" als instelling hardnekkig weigerde te aanvaarden, zodat er van enige rechtspersoonlijkheid helemaal geen sprake kon zijn ! Hij wou nergens verantwoordelijkheid voor nemen en begon een algemene uitverkoop voor te bereiden. Terloops weze gezegd dat de kerkfabriek wel enigerlei financiën kon gebruiken, ze hadden wel alle cijnsgronden verkocht maar hadden anderzijds de pastorij moeten aankopen op 12 april 1978, toen bleek dat die nog altijd eigendom was van een zekere VZW Maldegems Welzijn en men na sloop der onderpastoorswoningen een nieuwe woning en een filiaal van de Generale Bank liet bouwen dat geopend werd op 30 januari 1978. Onderpastoor Laureyns die de bui zag hangen, zocht steun bij goedmenende parochianen en richtte in april 1978 een "Jeugdlokalen-comité" op met vertegenwoordigers van chiro-jongens en -meisjes, KLJ-jongens en -meisjes, jeugdhuis 't Sentenaarke en hemzelf, met als voorzitter Nadine Claeys en als secretaris Luc De Kesel, bezorgd als ze waren het jeugdwerk niet verloren te zien gaan ! Ze hebben een startkapitaal van 42.000 frank uit de kampverhuring der vorige jaren en deels van de symbolische bijdrage van de gebruikers, en zullen het onderhoud der lokalen verzekeren. Om de voortdurende pesterijen van de pastoor het hoofd te kunnen bieden gaat tenslotte het comité op in ons speelpleinbestuur en we vormen de Parochiale Jeugdwerken die grotere armslag heeft daar het speelplein ondertussen erkent is door het Ministerie van Cultuur - Bestuur van Jeugdvorming wat recht geeft op heel wat subsidies. Het wordt een harde strijd dit geld uit handen van de pastoor te houden en zo speelplein en jeugdcentra te vrijwaren. Als de situatie voor onderpastoor Laureyns niet meer houdbaar wordt neemt hij op 3 mei 1980 afscheid als laatste onderpastoor op de parochie, hij wordt benoemd in Haaltert, nadat hij alles doorgegeven heeft aan mijzelf en ik dus de confrontatie met de pastoor alleen moet aangaan.
In de loop der jaren hebben we verscheidene malen de dreiging moeten afwenden het speelplein of de jeugdlokalen te verliezen. Een paar voorbeelden :
1978 Broodcoorens doet afstand van alle verantwoordelijkheid in verband met het gebruik van het speelplein terrein toebehorende aan het OCMW van Sint-Laureins, dat reeds 25 jaar gehuurd werd door de parochie. Maar het kon nog arroganter, half juni zegt hij per aangetekend schrijven aan het OCMW de huur per 1 juli op, zonder iemand, noch het speelpleincomité, noch leden van zijn bestuur te raadplegen of in te lichten. Ook het OCMW gaat hier niet vrijuit, men hangt een bord "Verboden toegang" aan het toegangshek zonder verdere uitleg, en iedereen denkt dat dit is omdat de voetbal het plein opnieuw ingezaaid had. Men laat hier dus 150 kinderen spelen gedurende 3 weken op verboden terrein ! Maak dat aan de ouders wijs !Er had iets dramatisch moeten gebeuren !! Ondertussen doet het voetbal een bod voor de koop van het terrein, maar het OCMW aarzelt.
1979 Op de gemeenteraad van december 1979 zette schepen Van Braeckel de plannen uiteen om de gemeenteschool van Sint-Laureins uit te breiden en te moderniseren door het bouwen van een turnzaal tevens bruikbaar als polyvalente dus ook als sportzaal, een gemeentelijke bibliotheek en vergaderzalen. Daartoe werd door de meerderheid principieel beslist de percelen grond horende bij het Roelandshof, het Jeugdcentrum en de Generale Bank, allen eigendom van de kerkfabriek te onteigenen. Tevens bleek dat er reeds contact was geweest met de kerkfabriek die daar positief tegenover stond. Burgemeester Van De Keere benadrukte bovendien dat de aankoop van de bedoelde grond, ook als er niets op gebeurt, een goede belegging is !
1983 Tegen de zin van het gemeentebestuur van Sint-Laureins wil de Rijkswacht verhuizen uit de kazerne in de Watervlietse Calusstraat naar een nieuwbouw die op het speelplein in de Smissestraat naast het rusthuis zou opgetrokken worden. De Rijkswacht was in onderhandeling met het OCMW voor het nemen van een optie, maar gelukkig komt er een andere oplossing uit de bus.
Eind goed, al goed, posthuum heeft Broodcoorens misschien zijn slag thuis gehaald, maar we sterken ons met de gedachte dat zowel jeugdhuis als speelplein de storm hebben doorstaan, weliswaar in een andere versie en op een andere stek, nu dank zij de gemeente !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten