Iedere Sente-fan die iets van de volkstaal kent heeft wel door dat dit de voornamen zijn voor Prosper, Henri en Gerard. PIR M., ARIE D.S. en ZEERAAR D., drie uit de kluiten gewassen boeren met een voorouderlijk diep geloof en een al even diepgeworteld bijgeloof kwamen dwangmatig zoals bijna alle dorpelingen elke zondag getrouw naar de kerk voor wat wij zouden denken het plichtsgetrouw vervullen van hun zondagse plicht! Nochtans, zei Bredero, het kan verkeren! Nadat hun vrouw naar de vroegmis was geweest terwijl zij nog vlug enkele verplichtingen op het hof hadden afgewerkt, werd snel van pak gewisseld. Het werkpak werd geruild voor het wekelijkse zondagse pak! En terwijl moeder de vrouw na de mis thuis voor het eten ging zorgen en dacht dat manlief braafjes de hoogmis zou bijwonen kwamen de mannen bij ons, naast de kerk, lekker warm in de woonkamer rond de roodgloeiende pot van de Leuvense stoof zitten voor hun soms hoogoplopende discussies over de gemeentepolitiek van de voorbije week! De oven of fornuis dat onder de plattebuiskachel hing was mooi achteruit geschoven om niets van de warmte verloren te laten gaan. Het luidruchtig gepraat van de naar buiten komende misgangers was het signaal om de uitgelaten massa te vervoegen, recht de omliggende cafés in, voor de noodzakelijke sociale verplichtingen, de uitwisseling van de laatste nieuwtjes of gewoon om een kaartje te leggen.
Het was bij zulke gelegenheden dat ik als jonge snaak naast de serieuze woordenwisselingen, die voor mij nogal aan de saaie kant waren, wel eens nieuwsgierig werd als ze zachter begonnen te praten of soms aan het vertellen sloegen. Meestal hadden ze elk een uitgesproken eigen mening, waar ze veelal krampachtig aan vasthielden, over allerlei gemeentelijke problemen, zoals de waterhuishouding in de Ziedelingen, de toestand van de wegen op Celie of de ruimtelijke structuur op de Comer. En helemaal sneu werd het als er benoemingen moesten gebeuren of bij naderende verkiezingen voor de gemeente maar vooral voor het polderbestuur! De gemeenteraadsleden zouden hiervan wel iets kunnen leren! Maar wat mij tot op vandaag nog steeds dwars zit en wat we nu als het ware voor onmogelijk zouden houden was het bijgeloof waar men halsstarrig bleef aan vastzitten. Men moet zich realiseren dat dit alles zich afspeelde in de jaren 50 van vorige eeuw (!) dus lang na de Middeleeuwen, mijn gedacht! Het was op zo een memorabele zondag dat PIR met volle overtuiging het volgende voor echt gebeurde verhaal vertelde van de ZWARTE KATER. Katten hebben lang geleden steeds tot de verbeelding gesproken hoewel ze één van de oudste huisdieren van de mens en zo'n 9000 jaar geleden reeds gedomesticeerd zijn. Er bestaan in het volksgeloof heel wat situaties waarbij katten ongeluk zouden brengen en in veel gevallen werden ze geassocieerd met de duivel. Niet verwonderlijk als je opeens een zwarte kat in de duisternis ziet opduiken, die in het licht, jou met twee fluoriserende ogen aankijkt! In de Middeleeuwen waren ze niet geliefd omdat ze vaak door hun nachtelijke concerten geïdentificeerd werden met de machten der duisternis en in de 14e eeuw dan, werden ze in verband gebracht met hekserij.
Naast de boerderij van PIR zijn ouders in de Eerstestraat woonde een buurman ook een boer. Ze hadden het zo niet voor elkaar! De buurman kon het niet laten allerlei pesterijen uit te halen en het kwam heel vaak tot heftige over en weer gaande scheldpartijen. Tot het de vader van PIR teveel werd en hij de buurman met een serieuze bolwassing op zijn plaats zette. En inderdaad, dit leek te helpen en het bleef enkele weken rustig. Toen viel het de vader van PIR op dat er bij de buurman een zwarte kat rondliep die ze niet eerder hadden gezien. Naarmate de tijd verstreek begon de zwarte kat meer en meer op hun erf rond te snuffelen, begon ze zelfs in de stallen en een keer zelfs in het achterhuis van alles mee te pakken en zich te goed te doen aan alles wat een kat lustte! Tot dit de boer en de boerin begon te verontrusten en zij besloten daar een einde aan te maken. De boer zocht uit zijn houtmijt een degelijke knoestige knuppel en op een donkere winteravond legde hij zich in hinderlaag. Het duurde niet zo lang of hij zag de zwarte kater die op een hekstijl gezeten, wat de laatste tijd meer gebeurde, het woonhuis en de stallen aandachtig in de gaten hield. Het beest was zo gehypnotiseerd door de spionage activiteiten dat hij de boer niet hoorde aankomen en met een zware uithaal sloeg hij de kater pardoes van de hekstijl af. Jankend en mankend verdween de zwarte kater in de pikdonkere nacht! Die avond gingen boer en boerin zelfgenoegzaam in bed met de vredige gedachte dat ze van de opdringerige kat definitief of minstens langere tijd zouden verlost zijn. 's Anderendaags merkten ze heel wat beweging op het doeningske van hun buurman wat hun nieuwsgierigheid prikkelde. Al heel snel kwamen ze te weten dat hun buur een been gebroken had. De hele goegemeente was er een tijdje zoet mee te speculeren wat de oorzaak van het ongeval wel kon geweest zijn! Ze hebben het nooit geweten, maar de boer en de boerin van dernaast wisten wel beter! Ze hebben voor lange tijd wel een kreupele buurman met krukken, maar de akelige kat niet meer gezien!
Een werkelijk onvoorstelbaar verhaal moest ik dit niet zelf gehoord hebben, maar veel wordt voor mij duidelijk als ik mij de pater herinner die in diezelfde periode in de Boterhoek zijn maandelijkse toer deed per fiets om scapulieren aan de man te brengen om kwelgeesten buiten te houden of om tegen een vrijwillige bijdrage 't een of 't ander te belezen! En dan te bedenken dat er op het einde van vorige eeuw nog pastoors waren die het gedaan kregen aflaten te verkopen! Gods wereld is wonderbaar en bijgeloof hardnekkig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten