Sint-Vincentiuscollege : Herinneringen E.H. Albert De Schepper alias de Mime.

Ook al was onder de studenten onderling de bijnaam gemeengoed en noemden sommigen hem vertrouwelijk "Schepperken" toch klonk hierbij een ondertoon van ontzag en was hij iemand naar wie men opkeek, een buitengewoon man, die ontegensprekelijk hele generaties jonge mannen heeft gevormd en hen telkens gereed heeft gemaakt voor de grote sprong, de keuze van hun toekomst en de stap naar de universiteit of de religieuze roeping.
Hij werd geboren te Denderhoutem op 17.12.1916. Na de lagere school liep hij college te Geraardsbergen waar hij in 1935 zijn oude humaniora voltooide. Zijn roeping bracht hem naar het Klein-Seminarie te Sint-Niklaas voor twee jaar Wijsbegeerte en naar het Groot-Seminarie te Gent voor vier jaar Theologie. Hij werd priester gewijd te Gent op 24.08.1941 en werd daarna door zijn Bisschoppelijke overheid voor twee jaar naar de KUL gestuurd voor de twee kandidaturen klassieke Filologie. Tijdens het groot verlof in 1943 werd hij aangesteld als leraar aan het Sint-Lodewijkscollege te Lokeren. Reeds in 1946 werd hij overgeplaatst naar Eeklo om er E.H. Schaillée op te volgen als rethorika-leraar. Hierbij maakte hij zich zo verdienstelijk dat iedereen het vanzelfsprekend vond dat hij op 31.03.1958 tot Superior van ons college werd benoemd als opvolger van E.H. Willems die pastoor-deken werd te Oudenaarde.

Hij slaagde er in de schoolbevolking van 669 te doen aangroeien tot 1043 leerlingen op het ogenblik dat hij op 30.08.1962 werd benoemd tot Superior aan het Sint-Lievenscollege te Gent, waar hij opnieuw E.H. Schaillée opvolgde. Daar leerde men hem kennen als een bouwheer, doch met een moderne kijk op de dingen en met begrip voor de jeugdproblematiek in de snel evoluerende tijd. Op 07.05.1967 werd hij benoemd tot kanunnik van het Sint-Baafskapittel en op 16.06.1970 tenslotte wordt hij pastoor-deken van O.L.Vrouw Sint-Pieters te Gent wat hij blijft tot aan zijn overlijden op 28.01.1987 in de Sint-Vincentiuskliniek te Gent. Hij was 70 jaar.
Slechts 4 jaar zal hij op het college te Eeklo de leiding hebben, maar het waren jaren van bruisende activiteit, met als toppunten, de bouw van een grote nieuwe vleugel, de aankoop en aanleg van de sportterreinen Itaka, de moderne dansgroep Ikaros onder leiding van Heiko Kolt, de inrichting van de vernieuwde keuken en van een moderne self-service refter, de oprichting van een Land- en Tuinbouwschool Sint-Leo in 1959, de aanneming van de Economische afdeling, de oprichting van een middelbare afdeling te Maldegem, de toneelvereniging Masker 56 van de oud-leerlingenbond, kortom te veel om op te noemen ! Maar zijn grootste bekommernis was wel : meer standing geven aan het Eeklose College en zijn studenten ! En of hij daar in geslaagd is ! Hij zou voor ééns en voor altijd komaf maken met het hardnekkige negatieve beeld van het "boerencollege" zoals professor Leon Elaut, zelf een oud-leerling, het tekenend beschrijft in zijn Memoires "Van Keiberg tot Blandijnberg".
Kannunik De Schepper was een humanist en had de bijzondere gave, anderen te kunnen bezielen.
Eenieder die door hem geboetseerd is kan hiervan getuigen. Zijn lessen waren pareltjes. De mimiek en lichaamstaal van De Schepper spraken boekdelen ! Toen wij, uit de wetenschappelijke, de laatste jaren nog wat cultuur mochten delen met de mannen van de latijnse, bleken we de laatste hoop van E.H. De Schepper om te bewijzen dat de oraisons funèbres van Bossuet ook voor ons te smaken waren, maar toen tijdens de Eloquence sacrée niet alles volgens wens verliep, declameerde meneer De Schepper met volle stem, boven zijn brilletje kijkend en zijn zoveelste kin diep tegen de borst gedrukt, verontwaardigd : "messieurs ce n'est pas ridicule !"
Hij liet ons kennismaken met de vier grote romantiekers Lamartine met zijn Le Lac : "...Ne pourrons-nous jamais sur l'océan des ages, jeter l'ancre un seul jour ?" Victor Hugo in Extase of Alfred de Vigny of De Musset met Ballade à la lune, of misschien vertoef je liever bij Verlaine : " Il pleure dans mon coeur, comme il pleut sur la ville..." of bij Rimbaud ?
Nooit heeft iemand vruchteloos beroep op hem gedaan, hij was geestdriftig en onvermoeibaar. Het was destijds de gewoonte dat internen de zondagnamiddagen mochten doorbrengen op de kamer van de priester-leraars die van dezelfde gemeente afkomstig waren als henzelf. Naar huis gaan tijdens het week-end zat er toen nog niet in en op de speelplaats rondtoeren voor een paar uren was vooral in de winter niet altijd een verlokkelijk surrogaat. Ik had het voorrecht samen met mijn vriend uit Duitsland, die door toedoen van E.H. De Schepper in het college van Eeklo kon studeren, op zijn kamer van dit privilege te profiteren, waardoor ik De Schepper beter leerde kennen en waarderen. Ik ben er hem nog steeds dankbaar voor !

Bovenstaande foto werd genomen op één der zondagnamiddagen met links één der gebroeders Roels uit Aalst, de streek van E.H. De Schepper, in het midden Manfred Nitsch uit Düsseldorf en rechts mijzelf.
Zijn talrijke oud-leerlingen en vrienden uit het college van Eeklo en uit het ganse Meetjesland zullen nog vaak aan hem terugdenken !