Sint-Margriete : Stichting wielrijdersclub "Nooit Gedacht" in 1896.

Toen in 1816 wereldwijd de oogsten mislukten, ontstonden transportproblemen doordat er geen voedsel was voor de trek- en lastdieren, en dus begon men na te denken over een dier-onafhankelijk vervoermiddel. Tot iemand op het idee kwam een tweewielig voertuig te construeren dat al lopend in beweging wordt gebracht, de "loopfiets" was geboren ! De ontwikkeling van dit rijwiel tot de moderne fiets zoals wij hem nu kennen heeft in de daaropvolgende periode van 70 jaar een enorme evolutie gekend. Waar de eerste fietsen geheel uit hout waren vervaardigd werden later gietijzeren fietsen gemaakt met metalen banden.Er werd na het gebruik van twee even grote wielen, ge-experimenteerd met vooraan een groot wiel met tot zelfs een doormeter van 2 m. en achteraan een klein wiel, waarbij de trappers op de as van het voorwiel waren bevestigd. Er werden verder allerlei veranderingen en verbeteringen aangebracht, kogellagers en volle rubberbanden deden hun intrede, wat het fietsen steeds comfortabeler maakte. Pas in 1868 werd de kettingaandrijving gebruikt, maar het was wachten tot in 1885 om de eerste fiets te zien die in grote lijnen lijkt op wat wij nu kennen en in 1888 kwamen uiteindelijk de Dunlop luchtbanden !

Een fiets werd een waar statussymbool en men liet zich dan ook wat graag met zijn vehikel vereeuwigen ! In elk dorp, hoe klein ook was er weldra wel iemand die brood zag in de nieuwe branche en zich toelegde op de verkoop en herstelling van het ijzeren paard ! In Sint-Margriete begon Raymond Maeyens in hetzelfde atelier op het dorp waar zijn vader Rik Maeyens het beroep van schoenmaker uitoefende, een fietsenzaak, na in Oostakker bij de broeders school te hebben gelopen, hoofdzakelijk met de bedoeling wat frans te leren ! Ongelukkig genoeg is hij zeer jong gestorven en heeft hij zijn droom niet kunnen waarmaken, hij had ondertussen ook reeds lessen gevolgd aan de Gentse automobielschool om ook hier mee te zijn met zijn tijd, maar helaas !
Maar toen de fiets uiteindelijk optimaal bruikbaar was, verlieten reeds de eerste auto's weldra de fabriek en overvleugelde van toen af  de onstuitbare opmars van de automobiel stilaan de populariteit van de fiets. Al enige jaren is de fiets aan een inhaalbeweging bezig en hoewel de hedendaagse velo nog steeds de oervorm uit 1885 vertoont hebben geavanceerde technologieën ervoor gezorgd dat de  moderne fiets aanzienlijk voor meer gemak zorgt dan in de 19e eeuw !
Al heel vlug na de laatste 50 jaar van aanpassingen werden de rijwielen gebruikt voor snelheidswedstrijden (!) waar men rekende met handicap, en voor allerlei behendigheidsproeven.
In 1869 werden er reeds wielerwedstrijden gehouden en niet alleen op primitieve wegen maar er werd ook gekoerst op onze beruchte kasseiwegen en weldra rezen de open velodrooms uit de grond zoals bijvoorbeeld in Maldegem.
Tevens werden, ten allen kante, tot in de kleinste dorpjes, ook veloclubs opgericht, zo ook te Sint-Margriete.
In 1896 staken zeven mannen van Sint-Margriete en omtrek de koppen bij elkaar en stichtten een veloclub "Nooit Gedacht" met aan het hoofd de Nederlander Theofiel De Jaegher als voorzitter.
Het was een echte vriendenkring van zowel Nederlanders als Belgen, want Sint-Margriete wordt veel bezocht door haar Nederlandse buren van het vermaarde "Eiland" en verder, die in feite geen andere grens kennen dan degene getekend op papier !
Ter gelegenheid van de kermis op 24 juli 1898 hebben grote wielrijdersfeesten plaats, met een stoet om half drie, voorafgegaan door de fanfaren van Sint-Margriete, met daarna het begin der koersen, zowel balspel als snelkoers.
Ter herberg "Het Gemeentehuis" wordt een zilveren eremetaal uitgereikt aan de groep of club met minstens 10 man en minstens 15 km. van de gemeente verwijderd, voorzien van een getuigschrift in regel, en men voorziet 5 fr. voor de schoonst versierde velo !
Bij deze wordt een nieuw vaandel, waarvan foto hierna, overhandigd aan de veloclub ! Onze dank, namens alle Sint-Margrietenaren, gaat naar allen, en niet in het minst naar de familie Veesaert - Van Den Navoye die zorg gedragen hebben voor dit kleinood, zodat het voor het nageslacht bewaard zou blijven !

Op de kermis in 1898 is tijdens die velokoersen, zoals we lezen in de toenmalige plaatselijke pers 't Getrouwe Maldegem, een erg ongeluk gebeurd ! In ene der koersen zijn de velorijders P. De Meulemeester van Sint-Margriete en A. Demoninck van Gent op elkaar gebotst. De twee rijwielen waren geheel in stukken, Demoninck lag zich te kronkelen van de pijn en was een arm gebroken. Hij is verzorgd ten huize van Engelbert Thysebaert door de geneesheer De Rycke van Sint-Laureins.       's Avonds is hij toch nog kunnen naar de statie rijden met een velo van Sint-Margriete !
Op zondag 18 juni 1905 was de veloclub van Sint-Margriete (bestaande uit Hollanders en Belgen) in de stoet te Gent met 6 leden, 3 Hollanders en 3 Belgen. Zij droegen de Nederlandse driekleur met die van ons land aan dezelfde stok. De Koning was blijkbaar zo getroffen door die samenvoeging der twee nationale kleuren dat Hij in eigen persoon de herinneringsmedaille over het hoofd stak van de heer voorzitter Theofiel De Jaegher die zelf  Hollander is !
Elk jaar vierde de maatschappij haar jaarlijks feest, zo ook op maandag 17.12.1906 voorafgegaan door een dankmis 's morgens, dewelke in groten getale door de leden werd bijgewoond waarna men zich begaf bij enige leden herbergiers der gemeente voor het drinken van een goede pint bier onder het roken van een lekkere sigaar. Om 2 uur in de namiddag vergaderden een zestigtal van de 70 leden in de herberg van de heer De Frenne op de Brakke voor het middagmaal. Gedurende het feestmaal werd het woord gevoerd door de burgemeester van Sint-Margriete, door de voorzitter Th. De Jaegher en door de heer Leopold Huyghe die als een der oudste leden voorgedragen werd voor het ambt van ere-Voorzitter, wat met algemeenheid der stemmen, onder toejuichingen en handgeklap der vergadering, bekrachtigd werd en door hemzelf werd aanvaard.
Op het jaarlijks feest van woensdag 28 december 1910 met een lekker maal, waar de haasjes zoals altijd het hoofdgerecht vormden, bood de stichter en voorzitter Theofiel De Jaegher na 14 jaar de dienst uitgemaakt te hebben, zijn ontslag aan. Na verkiezing wordt de heer Leonard Bonte met een meerderheid van 23 stemmen de nieuwe voorzitter. Een dubbel bravo, leve de veloclub "Nooit Gedacht" en leve de President Bonte, klonk gedurig door de feestzaal !
Toen de veldwachter Charles Louis Goossens enkele jaren later kwam te overlijden, werd op zijn begrafenis donderdag 4 juni 1914 de lijkrede uitgesproken door de toenmalige voorzitter van de veloclub August Matthys - Van Hoorebeke.