Wijlen Bisschoppelijk College Sint-Vincentius Eeklo.

 Vorige week werden onze warme herinneringen nog eens ferm aangewakkerd door een bezoek aan

van de richtingen Grootkeuken - Restaurant en keuken, waar we verwend werden met een piekfijn verzorgd menu maar vooral bediend door vriendelijke leerlingen die hier de kans krijgen om wat binnen hun bereik ligt te oefenen voor wat ze later graag zouden doen!

We werden bij die gelegenheid teruggekatapulteerd naar de tijd dat de omgeving bekend terrein was. Ik realiseerde mij plots dat ik hier sinds 1952 een volle 44 schooljaren heb rondgelopen, tijdens de eerste 5 jaren het gevangenisregime van het internaat deels ondergaande. Met de oudere internen mochten wij tijdens de vrije namiddagen en op zomerse avonden samen met de prefect Karel Vanderhaeghen de bomen en struiken helpen verwijderen uit de toenmalige tuin. Dit ter voorbereiding van het nieuwe gebouwencomplex dat ontworpen door architect Piet Hollevoet en onder impuls van Superior Albert De Schepper hier zou komen. In 1959 ben ik dan ook mijn professionele carrière begonnen  in een onafgewerkt spiksplinternieuw gebouw zonder vloeren in de gangen, zodat de jolige bende jong geweld de klas binnenkwam met een heuse zandstorm! Merk op onderstaande afbeelding de schuchtere poging de speelplaats te vergroenen, binnen de kortst mogelijke keren was de beplanting verdwenen en de plaats, ook langsheen de muur van ten Doorn op de speelplaats van de lagere afdeling, was terug verhard.

En nu zijn niet enkel architect en superior ondertussen overleden maar is ook alles wat maar enigszins aan het vroegere college zou kunnen doen herinneren op zijn minst "grondig" verwoest. De vergankelijkheid in zijn zuiverste vorm ten tonele gevoerd. Ik zag iets ontstaan en zag het ook weer verdwijnen, niet enkel de recentere constructies maar tevens het eeuwenoude erfgoed konden de tand des tijds niet weerstaan met het volgende als resultaat : Een desolate vlakte!

Het eerste opvoedingsproject dat op de schop ging was ooit het internaat, lang voor de gebouwen aan de beurt waren. Uiteindelijk blijven nog enkel herinneringen aan de obligate kapel-tradities, het zondagse halfuurtje belcanto of de voormiddag verluchting in de Stationsstraat, of nog de vrijenamiddag bezigheden op de zandvlakten in de Sint-Jansdreef afgewisseld met de wandelingen richting 't Gouden Zulleken, den Heihoek en de kapel aan de ingang der Lembeekse bossen, naar de Kleemkapel in Kaprijke of in een andere richting doorheen de open landerijen, afhankelijk van de dienstdoende subregent!

Van de gebouwen rest ons nog enkel een wazig beeld van de muurtekeningen "Wissen ist Macht" en het Griekse "Ken Uzelf" op de zijmuur van de studiezaal die ons doet herinneren aan de leerlingen bonte avonden en de stichtende films over vele missionarissen en hun werkterrein! Daarnaast op de muren in de speelzaal waren impressies aangebracht van buurgemeenten in het Meetjesland, met een knipoog naar de film "Pannekoeken uit het Meetjesland" van kineast Bonamie uit Waarschoot.

Van de internen-speelplaats zoals men ze steeds bleef noemen lang nadat het internaat was opgedoekt, blijven de linden hardnekkig in ons geheugen staan, misschien omdat we er steeds maar weer rondjes bleven ronddraaien wat trouwens een verplicht nummer was, als we er al niet aan het kaatsen of "pieren" waren!