Herinneringen uit mijn soldatentijd als milicien. De drie dagen !

Toen ik in oktober 1954, tijdens mijn laatste jaren Middelbaar, de kennisgeving van inschrijving op de militielijsten van de gemeente ontving, wist ik hoe laat het was ! Dus volgde er elk jaar traditiegetrouw een goed gedocumenteerde brief vanwege de gemeente om mij er aan te herinneren dat ik uitverkoren was voor de lichting 1957, voor de lichting 1958, 1959, 1960... maar daar studiereden een vereiste was voor uitstel, werd door de militieraad van de provincie Oost-Vlaanderen dit uitstel toegestaan. Doch in 1959 afgestudeerd, startte ik mijn loopbaan in het onderwijs en door familiale omstandigheden huwde ik datzelfde jaar, waardoor aan de eis voor uitstel in 1960 zijnde kostwinner voor het gezin voldaan werd. Toen mijn aanvraag voor uitstel voor de lichting 1961 ingediend werd, bleek indien deze zou worden toegestaan, dit automatisch zou omgezet worden in afstel ! Dit kon ons dierbaar vaderland niet laten gebeuren, toch ? Na lijfelijk verschijnen voor de militieraad te Gent met achter een robuuste tafel drie uitgebluste oud-gedienden, een ere-rechter bij de rechtbank van eerste aanleg, een directeur der belastingen, een officier van ons geliefkoosd leger en een ambtenaar van het provinciaal bestuur als secretaris verslaggever, die duidelijk lieten verstaan dat ze niet geïnteresseerd waren in enigerlei uitleg en als repliek ten beste gaven dat een plichtbewust soldaat enkel leeft om zijn land te dienen en te verdedigen en zich geenszins bekommert om vrouw of kinderen, want hoe zou een leger anders kunnen functioneren in tijden van oorlog (!), was na enkele minuten het oordeel geveld : aanvraag verworpen, volgende zaak ! Men baseerde zich op de wet ter zake, na dat het bestuur der belastingen had verklaard dat wij over genoeg geldmiddelen beschikten om in leven te blijven ! Ondanks het logisch pleidooi van bevriend adv. Medard De Sutter op vraag van collega leraar in het college adv. Lucien Lampaert. Ik moest wel persoonlijk verschijnen.
Dat was het dan, reeds twee jaar les gegeven, gehuwd vader van een kleintje en een tweede op komst, dus was het zaak problemen zo veel mogelijk te beperken, de job was beschermd, men kon tijdens de legerdienst niet ontslagen worden en gehuwden kregen het voorrecht hun dienst in België te doen. Dat was al iets, maar nu was het kwestie, om geen maanden te verliezen, tijdens het groot verlof te beginnen om het volgend jaar ook tijdens het groot verlof te kunnen eindigen, daar de dienst voor een gewone piot toen één jaar bedroeg, en ook om tevens zo dicht mogelijk bij huis gekazerneerd te worden !

Het was in die tijd de gangbare gewoonte om betere resultaten te bekomen bij het bemachtigen van een gegeerde keuze een beroep te doen op de discrete tussenkomst van een bevriend politicus doch altijd gedekt door een militaire interventie ! Dit wil zeggen, er waren voor een gewenste oplossing twee parallel lopende wegen een politieke en een militaire, maar vertegenwoordigers van beide zetten elkaar uit de wind door voor elke vraag tot politieke tussenkomst dezelfde vraag te doen stellen via militaire weg, wat ook het antwoord zou zijn ! Voor tussenkomst door een militair waren er geen vereisten.
De uitnodiging voor mijn "drie dagen" in het RSC Klein Kasteeltje volgde weldra en ik had er voor gezorgd een aanbevelingsbrief mee te hebben van kapitein Maenhoudt, lesgever aan de school voor onder-officieren te Zedelgem, tevens een familielid, aan diens collega, Mon cher Schulkens, Veux-tu bien faire tout ce qui t'est possible en faveur de ... Bij aankomst werden wij opgevangen op het grote binnenplein van de kazerne waarna iedereen samengebracht werd in een grote zaal voor het voorlezen met luide stem van een samenvatting der Militaire strafwetten uit het "Militair Strafwetboek", zowat het enige dat ik onthouden heb van de hele drie dagen. Met verve werden de mogelijkheden toegelicht om als deserteur te kunnen worden beschouwd en er werd kwistig rondgebazuind wat er allemaal bestraft werd met "de dood met de kogel" ! Daarna werden de dokters en veeartsen afzonderlijk geroepen voor een latere taak met voorkeursbehandeling in de medische component. Dan volgden een hele resem tests mij welbekend uit het onderwijs bij de PMS centra. Een paar maal werden we op een kleine binnenkoer gedropt zodat de "psychologen" ons ongemerkt konden viseren met het oog op het sociaal gedrag en de eventuele leiderscapaciteiten. Ook was er de noodzakelijke bloedafname voor de bloedgroepbepaling om te vermelden op ons metalen naamplaatje dat al voorzien werd voor het geval het mis zou lopen in een mogelijke oorlogssituatie, je weet maar nooit! De derde dag was er het gesprek met de oriëntatieofficier en werd mijn keuze genoteerd, in actieve dienst op 1 augustus 1961 als soldaat milicien, opleiding Administratieve Dienst Dossin kazerne Mechelen, daarna Leopoldskazerne Gent gezondheidsdienst.
Dit werd officieel bevestigd door Cdt van Administratie BACKX, hoofd sectie personeel, en daarmee zat mijn verblijf in het Klein Kasteeltje RSC van 18.10.1960 tot 20.10.1960 er op, en werden wij huiswaarts gestuurd in afwachting van de oproeping onder de wapens !