Sint-Laureins : Op uitstap met de trein !

Wij hebben de generatie nog gekend die vertelden hoe ze indertijd te voet naar Brugge of Gent gingen voor hun noodzakelijke verrichtingen of bij uitzonderlijke gelegenheden zoals grootse feesten of processies. Niet iedereen kon beschikken over een paard, een paard met kar of sjees ! Gelukkig was bij onze geboorte "het ijzeren paard" met name de fiets, al een tijdje ingeburgerd, kwamen met mondjesmaat de zelf-bewegende vehicles in het straatbeeld, die ooit bij hun eerste verschijning op veel verzet waren gestuit wegens veel te gevaarlijk. Ook al reden de automobielen in het begin steeds trager dan 30 km. gebeurden veel auto-ongevallen, zodat iemand voorop moest lopen met een rode vlag. Toen we kind waren was die periode van experimenteren reeds achter de rug maar was de kostprijs van een auto voor de gewone mensen nog steeds onbereikbaar zodat slechts vooraanstaanden en gegoede burgers zich de luxe konden veroorloven, uitzonderlijk voor het plezier, meestal voor hun beroep ! In onze tijd was tram en trein reeds goed uitgebouwd en in volle expansie, al was het ook in het begin chaos geweest bij de verschijning van de baarlijk vuurspuwende monsters !                                       Naar het Noorden toe waren onze bewegingsmogelijkheden nogal drastisch beperkt daar de grenzen met Nederland lange tijd hermetisch gesloten bleven, dus was het station van Balgerhoeke een welkome oplossing ! Via de lijn, enerzijds Eeklo-Gent en anderzijds Maldegem-Brugge konden we van hieruit verder het binnenland ontdekken !

Bovendien had de trein uit onze tijd ook zijn charme, ik ruik nog steeds de typische geur van die goeie oude boemeltrein, die zich schokkend en puffend in gang zette, ik hoor nog het schrille gefluit van de kaartjesknipper die met statige zwier de laatste zware deuren dichtsloeg en ze met de ijzeren hendel vergrendelde !                                                                                                                                      Ondertussen is ook dit gebouw reeds lang verdwenen en ook de ons vertrouwde "slagbomen !" de robuuste ijzeren constructie die met de hand moest worden open en dicht gedraaid, wordt meer en meer uit de herinnering gewist en zal voor de komende generaties onbekend blijven !

 

Het kwam er voor ons dus op aan in Balgerhoeke te geraken, dit gebeurde meestal met de fiets die dan werd achtergelaten in de poort van één der cafés in de omgeving der spooroverweg wat ons bij terugkomst een saffaarken kostte bij de goede zielen die over onze tweewieler hadden gewaakt ! Als de uren van vertrek overeenkwamen kon men soms mee met een vrachtvoerder en bepaalde periodes heeft men ook een poging gedaan om een autobus uit te baten.                                                                       Om van Balgerhoeke in Sente te geraken indien er geen fiets stond te wachten, was een ander paar mouwen, passeerde er toevallig een voertuig die dezelfde richting uit moest had men geluk, want dit gebeurde niet altijd. De allereerste bus, of wat er voor doorging was hoofdzakelijk voor het postvervoer bestemd, personenvervoer was geen prioriteit maar was wel meegenomen ! Soms kon men beroep doen op iemand die men kende, zo gebeurde het wel dat Lionel Bauwens beter gekend als tamboer, ons met zijn Ford, waarmee hij als volkszanger in het Meetjesland rondtoerde, naar huis bracht, die had toen een café op de splitsing met de Nieuwe Baan dacht ik.Toen ik op school zat bij de broeders van O.L.Vrouw van Lourdes in Oostakker zijn we dikwijls met Noël Verheecke, Ignace De Sutter en Etienne Debbaut te voet, met ons valies van het station tot in Sente dorp gekomen zonder zelfs een voertuig te zien passeren. Gelukkig gebeurde dit ook niet teveel, want wij kwamen toen als intern slechts driemaal naar huis, kerstverlof, paasverlof en groot verlof en dat was het !            Enkele jaren later liet men de leerlingen iets vaker "los" om in verlof te gaan, om veel later uiteindelijk het internaat in veel gevallen op te doeken, ook kwam er stilaan een begin van autobusuitbating maar toen kon men, en zelfs tot op heden kan men er nog steeds niet in slagen de uren die de verbinding zouden moeten realiseren op elkaar af te stemmen zodat de mobiliteit van ons Sentenaren nog steeds een soep is ! Maar al bij al heeft Albert Van Damme zijn best gedaan om ons een poort op de rest van de wereld te openen, en hij komt van ver zie je op bijgaande foto uit 1945 !

Naast de autobusuitbater, tevens chauffeur zie je ook enkele mannen van het spoor en de eerste memorabele bus, maar ook interessant is het beeld van de kerk van Balgerhoeke waar men hard bezig is ze opnieuw op te bouwen, nadat ze tijdens wereldoorlog II helemaal verwoest werd, wat je op volgend beeld uit 1940 kunt zien ! Toren, hoogzaal, sacristie, alles lag in puin !


Geen opmerkingen:

Een reactie posten