Sint-Margriete en zijn vijf kerken.

Sint-Margriete en zijn vijf kerken of waarin een klein dorp groots kan zijn !

Ook al had de wapenspreuk uit het wapen van de provincie Zeeland blijkbaar geen betrekking op de strijd tegen het water, maar wel op het “worstelen” tegen Spanje van de Zeeuwse Staten in hun strijd tijdens de Tachtigjarige Oorlog tegen de Spanjaarden,  is deze des te meer toepasselijk op de geschiedenis van Sint-Margriete: “Luctor et Emergo” oftewel “Ik worstel en kom boven”.

Het pittoreske dorpje Sint-Margriete, gelegen in een gewest voet voor voet op de zee veroverd, was natuurlijk dikwijls aan dijkbreuk en overstroming onderhevig. Maar telkens opnieuw  werd het met vernieuwde moed heropgebouwd, niet steeds op dezelfde plaats, en telkens werd ook een nieuwe  steeds grotere kerk gebouwd, volgens geschiedkundige bronnen blijkbaar tot vijfmaal toe !                               

Het eerste kerkje stond in de buurt van het huidige Eiland thans Nederlands grondgebied en verdween met de grote watersnood van 1377 waarbij zo vele dorpen, ook Sint-Margriete, samen met een groot aantal mensen en dieren onder de vloed verdween !

Een tweede kerk verscheen na de herinpoldering maar verdween opnieuw samen met het dorp in de rampzalige Sint-Elisabethvloed van 1404 !

 Om na de nieuwe indijking van de Sint-Kruispolder door Jan De Plaat in 1462 de herwonnen gronden spoediger te doen bevolken bouwde Jan van Sicleers, abt van St.Baafs te Gent in de Sint-Kruispolder in 1470 een bidplaats, de St.Margrietekapel, de derde kerk die totaal werd vernietigd toen Sint-Margriete in de XVIe eeuw nogmaals onder de vloed verdween. Frans De Potter en Jan Broeckaert verwijzen in hun : “Geschiedenis van de gemeenten der provincie Oost-Vlaanderen”  hiernaar als volgt : “ We lezen in een Hs. van 1639 dat Sint-Margriete, kerk en bijstaande huizen, heeft gestaen in St.Cruyspolder buyten den dyckx, omtrent een halve mile zuyt-west van St.Niclays, nu Oudemans ende omtrent een quart mils noortwest van Rousselaere “

Een vierde kerkgebouw werd opgericht door de Gentse St.Baafsabdij in 1672 na lang verzet van de Staten-Generaal der Verenigde Provinciën. Deze kerk waarvan je hierbij een foto ziet, stond op het huidige kerkhof en werd wegens bouwvalligheid, met uitzondering van het koor, afgebroken in 1883.                         

 Het oude koor bleef  als Calvarieberg op het kerkhof bewaard zoals je kunt zien op bijgaande afbeelding. Het werd op Allerheiligendag in 1971 door brand vernield. Nu staat er enkel nog het houten kruis.

Het vijfde, huidige kerkgebouw, de actuele parochiekerk, toegewijd aan de Heilige Margareta, werd gebouwd in 1881 naar de plannen van de Gentse architect E. De Perre-Montigny van 1877.

Deze foto van de huidige kerk werd genomen nog voor de bouw van het klooster dat zoals op vele plaatsen ondertussen ook reeds gesloten is en sinds het verlaten der laatste zusters als burgerwoning dienst doet.
Op de voorgrond rechts de winkel en het café van de familie Benoni Maenhout en links het café en de schuur van de familie Veesaert - Van den Navoye.