Sint-Laureins : Na beide wereldoorlogen zorgden de respectievelijke pastoors voor lichte commotie !

Zoals bij een steen die in het water wordt gegooid, er meters ver nog wel enige rimpeling ontstaat, zo zorgden de wereldschokkende gebeurtenissen van beide oorlogen in hun nasleep nog voor enige deining in het anders zo volgzame parochiewereldje van ons rustige plattelandsdorp.
Niet dat het geloof in vraag werd gesteld, maar het eigengereid optreden van de goedbedoelende parochieherder die zich wellicht van geen kwaad bewust was, werd door zijn kudde niet in dank aanvaard.

Na WO I had pastoor Frans Van Havermaet in 1919, op eigen initiatief, een mooie arduinen gedenkplaat laten aanbrengen achteraan in de kerk, naast het portaal langs de mannenkant. Hierin waren met vergulde letters de namen gebeiteld van de gevallen oorlogshelden der parochie. Daar de plaat betrekking heeft op de parochie waarvan de omschrijving niet samenvalt met die van de gemeente, ontbreken gesneuvelden die wel tot de gemeente behoren en staan er op die gemeentelijk niet maar parochiaal wel van Sente zijn ! Vandaar het verschil met de vermelde namen op het monument.

Naar verluid zou E.H. Van Havermaet die plaat zelf bekostigd hebben, er werden in elk geval geen omhalingen gedaan in de kerk. Niettegenstaande de oud-strijders het gebaar van hun parochieherder ten volle wisten te waarderen, schonk deze oplossing hen geen voldoening, de opsomming der doden was niet wat zij verlangden en bovendien ze wilden, zoals bij de andere gemeenten, een monument buiten de kerk in het centrum van het dorp. Toen dan de nodige fondsen werden bijeen gehaald voor een openbaar monument bracht iedereen zijn steentje bij, ook de notabelen, maar toen de pastoor vond dat hij reeds genoeg gedaan had met de gedenkplaat in de kerk en niets gaf werd dat door de oud-strijders minder op prijs gesteld !


Op bovenstaande foto zie je het kerkportaal met achteraan links nog de gedenkplaat, oorzaak ven het dispuut. De latere pastoor Broodcoorens moest hoognodig nog even natrappen, liet de plaat verwijderen uit de kerk en verbande ze naar een buitenmuur, toen hij achteraan de glazen kooi liet plaatsen. De huidige plaats van de plaat kun je nu zien, buiten, linksachter het kerkgebouw.

Na WO II verschenen op vele plaatsen H.Hartbeelden als dank van de bevolking die heelhuids de verschrikkingen had overleefd. Zo ook in Sente.
Maar pastoor Leo Verhulst begaat een klein uitschuivertje toen hij aan de noordzijde van de kerk in de dorpsstraat een monument ter ere van het H.Hart, uit dankbaarheid om de bescherming tijdens de oorlogsjaren laat oprichten. Op het arduinen voetstuk staat bij de plechtige inwijding gepaard gaande met grote plechtigheden, enkel zijn naam, doch het was tot stand gekomen mede dank zij giften en financiële steun van de parochianen. Wanneer zij hun ongenoegen hierover laten blijken, laat hij prompt, onderaan op de voet, een koperen plaat aanbrengen met de tekst : "Dit monument is geschonken door alle parochianen."


Op bovenstaande foto zie je het monument nog zonder plaat bij de plechtige inwijding, de huidige toestand kun je zien ter plaatse.

Met dank aan Robert Valcke voor de foto's.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten